15 maart 2003
MAG DEMORIT
Opening WESTERSCHELDETUNNEL
Eire without the famous raining!!!!
De plannen om Ierland per motor te doen zat al enkele jaren in het verschiet. Dit jaar moest het er maar eens van komen, dus eind 2002 eens langs Ierland kenner en reisorganisator H.De Koning van de Ierse Pub te Bergen op Zoom gegaan. Samen met onze ideeën en zijn ervaring kwamen we al snel op een leuke route, die ons in een zeker te korte periode toch eea over het land te weten zouden komen met even zo zeer mooie motorroutes. De periode van 5 t/m 14 juni was eigenlijk iets te kort om alle mooie plaatsjes en attracties van Ierland te bekijken, maar toch door wat te schrappen en onze eigen voorkeur tre laten gelden, kregen we al vlug een duidelijke reisgids van de reisorganisator toegestuurd. Tevens beloofde onze Ierland kenner dat deze periode uitermate geschikt was om het zelfs in Ierland droog te houden.
Woensdag 4 juni:
Een laatste check van de motorstatus en natuurlijk het inpakken van de kleding en de belangrijke reisbescheiden. ‘s- Avonds kwam motormaatje Herman op bezoek om na de koffie de reis nog eens door te nemen onder het genot van een half kratje bier. Toch redelijk op tijd de dekens opgezocht, daar we al vroeg met de boot naar Engeland zouden vertrekken.
Donderdag 5 juni:
Wekker om 04.45 uur (vroeg na avondje bier! ) en met volle bepakking vertrokken richting Calais, alwaar een andere boot op ons lag te wachten. Dit ivm een staking van jawel de Franse Sea-France. Gelukkig hadden die rare Fransen P&O bereid gevonden om ons en anderen naar de overkant te brengen. Voor de eerste keer je eigen motor vastzetten is vrij eenvoudig met de aanwezige spanbanden en doekjes. Een rustige vaart bracht ons in Dover, alwaar we uitgerust door Engeland konden gaan toeren. Via de zuidelijke ring van Londen richting Reading gereden. De ring van Londen viel mee met de drukte, alhoewel het links rijden af en toe wennen was. Daarna de E30 genomen via Swindon naar Bristol, om via de brug over de Severn door Zuid-Wales naar onze eerste overnachting af te reizen. Gelukkig bekeken we op tijd het adres, daar we allebei een andere plaatsnaam in onze gedachten hadden. Rond 17.45 hadden we ons hotel in Havondfordwest gevonden. De Belgische eigenaresse Karine schonk ons graag een heerlijk koud pilsje om tevens zo op ons gemak de menukaart te kunnen bekijken. Na een heerlijke lamsbout, gedoucht en de stad ingewandeld. Na enkele leuke kroegjes een soort van nachtclub? Disco gevonden, alwaar het gezellig nippen bleek te zijn. Samen met een ruziënd echtpaar het pand verlaten, die wij op ons beste Welsh moeilijk tot bedaren kreeg. Rond de klok van 02.00 uur bleek het toch wel weer de hoogste tijd te zijn om onze ogen toe te knijpen. Een zware dag met zo’n 840 km en wat pints achter onze kiezen.
Vrijdag 6 juni:
Gelukkig moesten we er niet al te vroeg uit, maar desondanks moesten we toch ons nog even haasten om de boor van 11.00 uur te halen. De overtocht van Fishguard naar Rosslare was behoorlijk heftig. De motors stonden gelukkig goed vastgegespt, maar de maag bleek niet helemaal bestand tegen het zware geschommel. Gelukkig was ik niet de enige en was de toilet makkelijk te vinden door het volgen van het braakspoor en de reuk. Herman had weinig last maar zelf bleef ik liever op het dek naar het einder staren. Gelukkig met vaste wal onder mijn voeten was alles over en konden we de reis in een wat mistige en grauw wolkendek per motor voortzetten. Via Waterford en Dungarven de N72 genomen om hiervandaan via de zuidelijke weg in Ierland richting Killarney te gaan. Hier bleek ons B&B adres moeilijk te vinden daar we dachten dat het dichterbij de stad zou zijn. Inmiddels had Herman onderweg problemen gekregen met zijn contactslot wat met starten iedere keer wat problemen gaf. Aangekomen bij het pension werden we goed ontvangen door Bettie En Diarmuid en laatstgenoemde wist zelf proffessorisch Herman z’n contactslot te repareren. Na een verfrissend pilsje en goede douche werden we door de eigenaresse per busje naar de stad vervoerd. Thuiskomen zouden we wel weer zien. Eerst moesten we onze magen vullen en zagen daarvoor een Chinees restaurant, alwaar ze van Babi Pangang en sambal nog nooit gehoord hadden. Toch heerlijk gegeten en ons daarna in het leuke uitgaansleven van Killarney gestort. De Live Music Bars zijn hier volop aanwezig, maar zelf bleven we lange tijd in The Danny Mann hangen. Hierna vonden we nog een leuke tent, maar moesten op het late tijdstip wel € 6,50 entree betalen. Toch geen spijt daar het een leuke kroeg bleek te zijn en waar we tot 02.30 uur zijn blijven hangen alvorens de taxi te nemen naar ons B&B adres. Dit voor €10,= wat zeker niet teveel was. De hoeveelheid alcohol was van dien aard om na 315 km deze dag niet nog eens te voet het bed te gaan opzoeken
Zaterdag 7 juni:
Eerst maar eens lekker uitgeslapen en een herlijk Iers ontbijtje op z’n Engels genomen. Die worstjes mogen ze houden maar de bacon en eggs smaakten voortreffelijk. Een groepje Hollandse golfers waren zich al aan het voorbereiden op hun Hole In One, terijl wij het zonnetje al zagen opkomen om vandaag de Ring Of Dingle per motor te maken. De rit was ons aanbevolen om met de klok mee te rijden wat zeker de moeite waard bleek te zijn. Wel tal van oponthoud door overstekende schapen, koeien, ezels en hondjes maar waar elders loopt dit nog zo mooi vrij in de natuur rond? Zelfs een klein riviertje wat zonder brug over de weg sijpelde moest even bedwongen worden. Op het Westelijkste puntje van Europa natuurlijk even halt gehouden “Slea Head”geeft een schitterend uitzicht over de Atlantische Oceaan en motoren zijn zelfs hier een bijzonderheid, gezien de aandacht die we kregen. Een schitterende motorroute met op de terugweg de befaamde Connor Pass en dan via de Noordzijde van het schiereiland terug naar ons verblijf. Deze route van zo’n 205 km is zeker in het voorjaar aan te bevelen daar er nog weinig last is van bussen en ander toerisme verkeer. Rond 18.00 uur weer terug bij het B&B adres waarna na een opfrisbeurt weer met behulp van de eigenares richting stad werden gebracht. Voor deze keer wilden we de maag eens vullen met een echte Italiaanse pizza, die zeker goed smaakte alleen voor de prijs mocht dit ook wel ( €19,= !!) Wederom gezellig in Killarney, maar toch redelijk op tijd retour, zodat we rond 01.00 uur onze ogen konden sluiten.
Zondag 8 juni:
Doordat we eens de avond ervoor op onze gezondheid hadden gelet, waren we er als de kippen bij toen de eerste zonnestralen de kamer binnendrongen. Na een stevig ontbijt stapten we rond 10.00 uur op de motor om de Ring of Kerry te bedwingen. Hier de route tegen de klok in gemaakt op weg naar het puntje, alwaar een kleine oversteek met de pont ons naar Valencia Island bracht. Weer terug van dit schiereiland merkten we dat met dit mooie weer toch vele toeristen de fameuze Ring Of Kerry wilden zien. Met de motor echter geen probleem en konden altijd wel snel de bussen voorbij. Op de terugweg zag Herman plots een leuk landweggetje alwaar we een diepe vallei indoken. Dit bleek wel het mooiste stukje van Killarney en omgeving te zijn. The Black Valley!!! Totaal verlaten en ja een zeer slechte weg maar met de motor nog goed te doen. Enkel wat wandelaars en paardrijders die we tegenkwamen. Na wat kronkelingen bleken we plots in the Gap Of Dunloe te zitten. Iets wat niemand mag missen als hij/zij in deze buurt is. Zeker zoals wij er binnengereden zijn zullen er niet veel doen, daar deze kloof normaliter alleen is aangegeven naar de plaats waar wij er uitkwamen. Via de Lidl (bier) naar het pension gegaan om ons te verfrissen en na een lange mooie rit met zo’n 210 km weer terug naar de stad om daarna van een heerlijke goedkope lamsbiefstuk met smashed potatoes en bloemkool in Murphys Bar te genieten. ’s-Avonds ene Ruud uit Breda tegengekomen die beheerder was van een Hostel in Dingl. Tevens de 6 golfers uit ons hotelleke tegengekomen en hiermee gezellig zitten babbelen alvorens op tijd (02.30 uur) naar ons bed te gaan.
Maandag 9 juni:
Regen, regen regen ! Typisch Iers zeiden ze, maar ja wij waren het nog niet gewend. Dus maar op het gemakje ontbeten en overlegd wat we zouden gaan doen. Plan was om vandaag de Ring Of Beara naar het zuidelijk puntje, richting Durseuy Island te nemen, maar ja moet het toch beetje weer voor zijn. Vandaar op het gemak even alles aangekeken en de stad maar ingedoken om wat te winkelen en daarna een Ierse pub op te zoeken. Toch een rustdag eigenlijk!! In dit gezellig kroegje ontmoetten we een Amerikaanse uit Tampa (Florida) en een Duitser uit Leipzig. Wat kan de wereld klein zijn onder het genot van schuimloos bier. Na wederom een opfrissing in ons B&B adres wederom de stad ingedoken om onder het genot van Ierse Pubsongs (Live) van een heerlijke maaltijd te genieten. Later op de avond in The Grand genoten van een live band met heftige muziek. Ook de plaatselijke vr. bevolking was deze avond zee aanspreekbaar, waardoor we het weer vrij laat (04.30 uur) maakten en met de taxi ons naar de slaapplaats lieten brengen.
Dindag 10 juni:
Een beetje bang wakker geworden na een dag vol met regen. Gelukkig zagen we na het openen van de ogen de eerste zonnestraaltjes binnenglippen, zodat we er snel uitsprongen voor een stevig ontbijtje bij de inmiddels vertrouwde B&B te Killarney. Deze dag stond ook gepland om te verkassen dus het weer was zeker van belang. Om 10.00 uur konden we de motoren starten om ons richting The Cliffs Of Moher te begeven. De route van Tralee over de N69 naar Tarbet was mooi glooiend met af en toe toch nog een donkere wolken partij. De rivier The Shannon overgestoken met een leuk pontje wat ons in een klein half uurtje naar Killrush bracht.De Franse dames 3x ingehaald zodat er eigenlijk wel een afspraak moest komen. Toch geen tijd voor deze escapades en via de N67 naar The Cliffs Of Moher gereden. Deze natuurpracht natuurlijk even bewonderd en voorzichtig over de steile wand naar beneden (200 meter) gekeken. Hierna de kustweg naar het Noorden gevolgd, alwaar we in een schitterend maanlandschap terecht kwamen (The Burren). Vanaf Ballyvaughan dwars door The Burren weer terug naar beneden richting Killefenora. Deze plaats staat bekend om zijn traditionele Ierse dans die later op de avond ietwat tegenviel ( is normaal op donderdag) Even buiten het dorp onze B& B gevonden alwaar we aangenaam werden ontvangen door eigenaar Padriac Howley. Na een kleine versnapering in slaap gevallen om daarna met een heerlijk douche er weer tegen aan te kunnen. The Vaughans pub was hier de ontmoetingsplaats van de inwoners en zo konen we heerlijke ideeën delen met de plaatselijke loodgieter. Wij zouden hier gerust ( na enkele pints) een kebab-tent willen openen .. schapen genoeg!! Rond 01.00 uur toch maar dit als droom behouden en de ogen gesloten. De 275 km en de rust in het dorp op dinsdag was toch wel vermoeiend geweest
Woensdag 11 juni:|
Met redelijk weer rond half 11 vertrokken, alwaar we vrij snel in Boston ?? aankwamen. Voornamelijk wat binnendoor gereden met schitterende glooiende velden. Hierna langs The Shannon richitn Laugh Deg gereden. De plaatselijke politie wees ons er even op dat 50 km per uur geen miles betekende, maar zonder probleem mochten we verder richting Athlone. Dit via allerlei kleine omweggetjes gedaan daar we tijd zat hadden om de afstand te overbruggen. Rond 16.00 uur hadden we al vrij snel het B&B adres gevonden en zijn we maar direct naar het naastgelegen grote hotel met restaurant gelopen om wat koude pilsjes tot ons te nemen. ’s-Avonds zou er voetbal zijn dus moesten we ons even inlichten waar we het beste naar Ierland – Georgie konden gaan kijken. Dit was allemaal in de stad en dus na een heerlijke douche met een taxi ons naar The Palace laten brengen, om hier al etend en drinkend naar het voetbal te kijken. Samen met een gezellige groep zagen we Ierland met 2-0 winnen. We hadden inmiddels informatie gekregen over andere leuke tentjes die we zeker moesten bezoeken, zoals het oudste café van Ierland en ja na afloop daarna nog even in een disco terecht gekomen tegen € 7,= intree. Na 10 minuten toch besloten om de taxi te nemen. Al met al was Athlone een leuke stad midden in Zuid –Ierland, alwaar we na 230 km terecht waren gekomen.
Donderdag 12 juni:
De dag begon slecht met enkele schuilplekjes, maar gelukkig bleken het maar kleine buitjes te zijn die snel voorbij trokken. Tegen de middag zag het er beter uit en konden we onder een blauwe lucht de reis heerlijk voortzetten. Inmiddels hadden we al heel wat gecrossed door de Ierse landschappen en langs de vele meertjes. Bij Virginia besloten we richting kust te gaan om even boven Dublin het fameuze Slane Castle te bezoeken. Hier zeker geen spijt van gehad alleen zo zonder 60.000 muziekfanaten is het niet meer dan een mooi kasteel, alwaar U2 een paar maanden vertoeft heeft voor hun cd-opnmame. In Dublin hadden we het B&B adres vrij snel gevonden en konden we ons opmaken om de stad in te gaan. Het Italiaanse restaurant kwam me bekend voor van een eerder bezoek aan deze stad. Ook de andere leuke cafe’s met live muziek waren zeker de moeite waard. Alleen echt Iers vergeleken met de rest van het land ontbreekt hier toch wel een beetje. Vandaar de avond maar afgesloten in een Chinese friettent alwaar we een taxi namen naar ons slaap adres. Ook vandaag toch weer zo’n 250 km op de teller dus geen moeite om direct in slaap te vallen
Vrijdag 13 juni:
Redelijk op tijd het bed uit en met de bus de stad ingegaan. Hier wat gewinkeld, gegeten in het bekende Temple Bar. Rond 13.00 uur terug naar het hotel om in te pakken. Met de losse spiegel van Herman’s Diversion even een Yamaha motorzaak binnengewandeld, die ons heel moeilijk dus niet kon helpen om het vast te zetten. Daarna richting Dun Longhaire om hier vandaan de boot te nemen naar Hollyhead (Wales). Hier kwamen we rond 18.30 aan na zo’n 195 km. Het B&B adres was helaas vol maar ze hadden al iets anders eregeld wat ook voortreffelijk wsa met uitzicht op de haven en iets dichterbij het centrum. Hier een restaurant gezocht (achterin het café?) en daarna wat vreemde kroegjes bezocht zoals sportkantine, huiskamer en een vrouwelijke karakoa tent. Vlakbij het B7B adres speelde nog een band maar stopte toen wij binnenkwamen en schonken gelijk niets meer in dus maar vlug het bed opgezocht.
Zaterdag 14 juni:
Na een stevig ontbijt rond 10.00 uur vertrokken en de A55 naar Bangor gereden. Hier een stukje de A467 naar het zuiden genomen om vandaar dwars door het mooie Snowdonia van Wales te rijden. Naast vele wandelaars weten wij als motorrijders nu ook dat dit ook zeker de moeite waard is om hier meer doorheen te rijden. Daarna via de A5 richting Birmingham om daarna de M40 naar Londen te nemen. Helaas namen we door de drukte de verkeerde afslag en reen we via de M6 naar de M1 en de dan naar de ring van Londen. De snelwegen van Engeland zaten vol met motorrijders wat een leuk en gezellig vertoeven was zeker door de files. Er wist er zelfs eentje die met ons op de ring van Londen reed een date te scoren met een schattige schoonheid in een kleine mini-Cooper. Rond half 7 waren we in Dover. Dit 3 uur eerder dan gepland, maar geen probleem om een boot eerder te nemen. Hier lekker gegeten en ons opgemaakt om de laatste km’s te maken richting Bergen op Zoom. Vanaf de boot gilde de Virago om olie, maar gelukkig had de Diversion ruim voldoende bij. Even voor Antwerpen de tanks nog even volgegooid en de benen gestrekt om daarna na 15 uur en 880 km voldaan thuis te komen
IERLAND 2003
Donderdag 5 juni: 840 km
Vrijdag 6 juni: 315 km
Zaterdag 7 jini: 205 km
Zondag 8 juni: 210 km
Maandag 9 juni: —
Dinsdag 10 juni: 275 km
Woensdag 11 juni 230 km
Dodnerdag 12 juni: 250 km
Vrijdag 13 juni: 195 km
Zaterdag 14 juni: 880 km
Totaal 10 dagen – 3400 km