Daar het vorig jaar zo goed was bevallen en we geen leuk en even goedkoop alternatief konden vinden, toch maar besloten om ook dit jaar een rondreis op de motor door Tsjechië te maken. Samen met een collega van het werk en zijn motormaatje was de beslissing vrij snel genomen. Toch wilden we naar de disillusie van vorig jaar ditmaal wel de grens van Slowakije passeren, dus eenieder op geldige paspoorten geattendeerd. Na wat gehannewar over de vertrekdatum ivm werk en persoonlijke verplichtingen stond de vertrekdatum vast op vrijdag 10 mei j.l. Enkele weken voor vertrek belde echter motormaatje Herman vanuit Limburg, dat hij ook dit jaar mee kon en ook een vervolg wilde geven aan de reis van vorig jaar. Hierna melde ook Bas (evenals Herman een mederijder van de vorige Tsjechië-rit) zich en nam zelfs een eigen motormaatje mee. Samen al een groepje van 6 man ware het niet dat mijn collega Kees zelfs al 2 motormaatjes had gevonden om de rit te gaan maken. Na wat heen en weer gesprekken per telefoon kozen we voor de eenvoudigste weg en vertrokken een dag eerder dan gepland.
DAG 1: donderdag 9 mei
Om op 1 dag zeker de Tsjechische grens te halen werd besloten om op Hemelvaartsavond vanuit West-Brabant te vertrekken naar Limburg, waar we bij Herman konden overnachten. Even na het avondeten bij collega Kees kennis gemaakt met zijn motormaatjes Eddy en André, waarna we vrij snel met z’n vieren op weg gingen richting Horst (Limburg) Bij Herman thuis stond 1½ uur later bij aankomst de koffie gereed, waarna Bas en z’n maatje Jules de motorclub compleet maakten. Met z n 7’en konden we het al snel goed vinden, zeker toen het bier op tafel kwam. Maar eerst even de verzameling motors bekeken die ons de geplande reis moeten dragen en zonder problemen moeten vervoeren. Maar liefst 5 Yamaha’s aanwezig: Kees met een Yamaha Thundercat 600; Jules en Bas beiden een Yamaha Diversion 600, Herman een Yamaha Diversion 900 en zelf op een Yamaha Virago 750. Gelukkig was ik niet de enigste chopper daar André met een Suzuki Intruder 1400 aanwezig was. De snelste machine was ongetwijfeld van Eddy, een Kawasaki ZZR 1100. Toch besloten we er zeker geen racepartij van te maken, maar een leuke tourtocht die ons bij voorhand geen verplichtingen stelde. Gewoon daags ervoor bekijken hoe en waarheen en dan maar tegen de avond bekijken waar we een overnachting zullen maken. Tijdens het overmatig nuttigen van Hermans biervoorraad gewoon een kleine planning gemaakt hoe we ongeveer de reis wilden maken. Verder tot in de late uurtjes wat gedane ervaring uitgewisseld en Herman laten zoeken naar toch nog het allerlaatste pilske, waarna we besloten her en der in het huis een slaapplaats in te nemen om s-ochtends de andere dag om 7 uur te kunnen vertrekken.
1½ uur – 180 km Bergen op Zoom – Kruisland – Breda – Tilburg – Eindhoven – Horst
DAG 2: vrijdag 10 mei
Geen kater te zien, maar wel wat duffe kopjes tijdens het goed verzorgde ontbijt van Hermans eega. Na een extra koffie en een peukje voor de rokers onder de groep waren we gereed voor vertrek. Jules en Bas moesten nog langs het verzekeringskantoor voor een groene kaart, die niet op tijd bij Jules was aangekomen. Hierdoor besloten om met z’n 5’tjes te vertrekken en middels GSM elkaar op de hoogte te houden vanwaar we ons zouden bevinden. Met redelijk mooi weer en de ochtendkou door het Rurhgebied richting Frankfurt gereden. Onderweg gemiddeld om het uur een kleine pauze genomen. Tanken, roken, koffie en enkele versnaperingen, waarna om 13.00 uur contact gezocht met de 2 diversion 600 berijders: Die bleken slechts een kleine 100 km achter ons te zitten. Gezien de afstand nog tot de grens met Tsjechië afgesproken om daar op hun te wachten, mits ze ons niet eerder zouden inhalen. Wij stonden in Nürnberg, terwijl Bas en Jules even voorbij Wurzberg zaten: Via Amberg naar de grens bij Rosvadov, alwaar het weer omsloeg naar regenachtig. Nadat eenieder van de leuke Tsjechische douanedames een stempel had gekregen, even de motor aan de kant gezet. Nog geen 5 minuten later zagen we in de verte de 2 diversions aankomen en konden we na het uithoren over de rit met z’n 7’en verder. De regen viel inmiddels met bakken uit de hemel maar Pilzen wilden we bereiken en we hadden nog ruim de tijd. Als verzopen katten konden we in de stad gelukkig droog op zoek naar een overnachtingplaats. Het pensionneke waar ik vorig jaar overnacht had was niet de eerste keus daar dit voor 7 man waarschijnlijk te klein zou zijn. Het eerste hotelleke wat ons op ons beste Tsjechisch werd aanbevolen bleek bij aankomst een waar paradijs, echter alleen voor de geneugten des levens. Na wat verder gezoek kregen we een hotellekke aanbevolen wat wel enigszins aan de dure kant zou zijn, maar toch dichtbij het centrum lag. Bij aankomst in Hotel Skoda bleek het allemaal wel mee te vallen en betaalden we zon € 20 per nacht pp. Het hotel zal net na de oorlog best chique zijn geweest maar was dan ook sinds die tijd weinig ondergaan aan de modernisering. Na een lekker douche en wat versnaperingen aan de bar richting stad om daar in een Italiaans restaurant onze magen te vullen. Pilzen is een echte uitgaansstad alleen was het even moeilijk om de leuke kroegjes te vinden. Eindelijk kwamen we in Café 21, alwaar we het goed konden vinden met de plaatselijke bevolking. Tot in de diepe uurtjes de stad onveilig gemaakt en na een kleine ruzie met de taxi chauffeur het hotel weer opgezocht.
11 uur – 740km Horst – Duisburg – Koln – Frankfurt – Wurzburg – Nurnberg – Amberg – Rozvadov – Pilzen
DAG 3: zaterdag 11 mei
Na een stevig ontbijtje onder een grijze deken op de motor gestapt, alwaar we al even na vertrek elkaar in de stad kwijtraakten. Na wat gezoek vonden we elkaar toch weer om zo gezamenlijk de stad uit te rijden richting Zuid-West Tsjechië. Inmiddels was het zonnetje doorgebroken maar misten we een afslag, waardoor we plots weer aan de grens met Duitsland stonden (Folmava) Na hier koffie genuttigd te hebben via een binnenweggetje de reis voortgezet alwaar we een grote groep motorrijders tegenkwamen, waarvan een 500-tal motoren in allerlei prijsklasses en soorten. Onderweg even genoten van het zonnetje alwaar Bas het te warm kreeg in zijn trui. De bedoeling was om via de Lipno meren richting Cesce Budejovice te rijden. Maar daar we steeds meer in slechter weer terecht kwamen en veel moesten schuilen geen zin en tijd meer om de toch wel mooie routendoor het Boheemse Woud te maken. Besloten werd om vanuit Strakonice direct door te rijden naar Ceske B. Daar aangekomen vielen de hagelstenen uit de lucht en moesten we een half uurtje dekking zoeken alvorens het buitje was overgedreven. Bij aankomst in het pension, alwaar we vorig jaar hadden verbleven bleek de eigenaar op vakantie. Toch was de wel aanwezige vader bereid om voor ons een ander pensionneke te regelen en bracht ons in het gevolg van z’n wartburg naar het ander onderkomen. Net even buiten de stad maar met een heerlijk doorgebroken zonneke zaten we al vlug te genieten van ons welverdiende pilske in de tuin van het pension. Met de bus naar het centrum was een fluitje van een cent en konden we daar heerlijk eten op het stadsplein in een aangename kelder. Daarna in het Grieks getinte Music Club naar Café 27 om daarna het nachtleven op te zoeken wat op zaterdagavond zeker de moeite waard was in de bijna enige grote discotheek (Lucerna) van de stad. Met optreden van een plaatselijk bekende artiesten de leukste covers aangehoord en rond 03.30 uur met de taxi richting pension voor een goede nachtrust.
6 uur – 230 km: Pilzen – Stankov – Folmava – Klatovy – Strakonice – Vodnany – Ceske Budejovice
Dag 4: zondag 12 mei
Tijdens vertrek een klein probleem met de Intruder van André die niet wilde starten. Telkenmale na indrukken van de startknop al z’n spanning kwijt? Vreemd maar na enkele sleutel werkzaamheden plotsklaps succes en konden we aan de rit beginnen door het zuiden van Tsjechië. Via de 23 een mooie rit met leuk bochtenwerk en leuke stadjes. André had af en toe wat startproblemen en viel bij stoplichten stil.. Na enkele omleidingen die eigenlijk zeer de moeite waard waren naar de snelweg bij Brno. Na een klein stukje snelweg de E50 op om vandaar richting Zlinn te gaan. Hier bleek het vinden van een overnachting ietwat tegen , waarna we besloten om toch maar een chique hotel (Hotel Garni) te nemen. Op zondag viel het hier op dat er eigenlijk weinig te beleven viel in deze gokstad. Op aanwijzing van de bardame van het hotel na een verfrissing op naar een restaurant. Onderweg in de stad de groep kwijtgeraakt en bij aankomst bleek ook het restaurant gesloten te zijn. Dan maar noodgedwongen naar McDonald alwaar de rest van de groep het culinaire hoogstandje net verlaten had. Na het nuttigen van enkele schoenzolen teruggegaan richting hotel waaronder enkele cafeekes gevestigd zaten waaronder een Irish Pub. Weinig Irish maar de pilsjes smaakten uitstekend. Ook hier was de rest van de groep net weg zodat ik met Herman noodgedwongen met de plaatselijke inwoners uit Mongolië?? konden babbelen en typisch Tsjechische drankjes beproefden. Ondanks de ongezellige stad op zondagavond toch nog laat gemaakt en moest Kees diep in de nacht nog even van kamer wisselen.
7 uur 300km: Ceske Budejovice – Trebon – Telc – Trebic – Brno – Buchlovice – Zlinn
Dag 5: maandag 13 mei
Tijdens vertrek zagen we onder de motor van Eddy een borgmoer liggen die wel heel verse smeer op zich had?? Vreemd maar toch voor de zekerheid deze maar in onze bagage meegenomen. Onderweg ging de moto van Eddy steeds meer tikken wat duidelijk van het overslaan van z’n ketting kwam. 
Eerder tijdens de voorgaande dagen was het al opgevallen dat de kawasaki regelmatig een slappe ketting had en ook regelmatig moest worden opgespannen. Bij het passeren van de Slowakijse grens geen problemen alleen was het met de kawasaki slecht gesteld en durfde eddy niet teveel risico meer te nemen. 
Daarom besloten om hem voor te laten rijden en zo vlug mogelijk een garage te zoeken. Toch is Slowakije nog meer een achtergebleven gebied als Oost-Tsjechië en was het moeilijk om een goede werkplaats voor motoren te vinden. Op de middag de honger gestild op een terrasje in Strecno alwaar plots de Slowakijse ANWB hulpdienst voorbij kwam. Deze aangeroepen en jawel de hulpverlening bood ons een zeer goede service. Slechts een paar km verderop was de werkplaats waar die samen met Jules en de wegenwacht naar toe reden. M.b.v. gsm werden we op de hoogte gehouden en konden we met ons 5’en nog gewoon even genieten op het terras en van de plaatselijke weekmarkt. Na ong. 1½ uur konden we de rit voortzetten langs mooie schitterende meren richting de snelweg naar het Tatra-gebergte. Door het kleine oponthoud geen tijd meer om een mooie omweg te nemen en dus maar zo vlug mogelijk via de snelweg naar Poprad gereden. Al vlug vonden we daar een uitermate geschikt hotelleke met een ruime keus aan kamers en was er buiten een heerlijk terras wat ook aardig vol zat. Het bier smakte ietwat anders maar na enkele liters hadden we de smaak te pakken. Eten in het dorpje was ietwat moeilijk te vinden maar na een kleien wandeling door het centrum zaten we al vlug aan de tok tok biefstuk. Bas had even moeite met of hij nu een ‘many’ of een ‘pany’ was na het verkrijgen van de sleutel voor het toilet. Nadat eenieder 5 porties friet had besteld zagen we toch een redelijke hap voor onze neus Bij het bestellen van een toetje in de vorm van ijs kregen we te horen dat de keuken gesloten was en zagen we de kok z’n jas aantrekken ook de bediening hield het voor gezien en wilde met vriend zsm het pand verlaten. Gelukkig hadden ze nog wel tijd voor de rekening anders hadden we die ook nog misgelopen. In het dorpje zagen we slechts 1 cafeeke wat toch nog redelijk bezet was met de plaatselijke jeugd. De barkeepster wist niet hoe een olifant klaarkomt maar zal dat na ons bezoek niet vlug meer vergeten. Om 2 uur sloot ook hier de tent en konden we gelukkig nog enkele afzakkertjes meenemen om op het dakterras van kees kamer nog even gezellig te nuttigen.
6 uur – 296 km: Zlin – Povazka Bystrica – Zilina – Vychodna – Poprad
Dag 6: dinsdag 14 mei
In het naastgelegen restaurant konden we van het hotel een ontbijt nuttigen. Hier bleken alleen de eerstgekomen gasten wat te eten krijgen. De ietwat later gearriveerden konden fluiten na hun ontbijtje. Nog nimmer zo’n slechte service meegemaakt maar zou typisch Slowakije kunnen zijn. Ook diegene die wel wat te eten hadden stapten met een leeg en slecht gevoel op de motor. Boven het Tatra gebergte hingen zwarte wolken, maar niets kon ons meer tegenhouden. Aangekomen in het Tatra gebergte zagen we pas hoe mooi dit gebied is, maar helaas hadden we geen tijd om diep in de bergen omhoog te rijden. Wel via een mooie bochtige weg het Hoge Tatra gebergte doorgereden met helaas een kleine last van de regenwolk boven ons. Gezien de weinig Slowakijse munten in ons bezit en relatief weinig tijd besloten ze om ook deze dag Slowakije weer te verlaten en via Cadca weer richting Tsjechië te gaan. Even over de grens een heerlijke pizzeria opgezocht om van daaruit te bekijken welke stad/dorp we met de avond wilden bereiken. Hierbij dachten we aan Ostrava, maar dat zou net iets te ver kunnen zijn. Via de E75 de rit voortgezet, maar steeds meer donkere wolken en bliksemschichten zagen we uit de verte naar ons toekomen. Bas en Jules waren aangewezen om vandaag iets voor de overnachting te zoeken maar reden met het naderende onheil het leuke grensplaatsje Cesky Tesin voorbij en de onweersbui tegemoet. Na de flinke onweersbui even gewacht tot de halve meter water op de snelweg was weggezakt en het dichts bijzijnde hotel in Havirov genomen.Dit is een plaats met zo’n 85.000 inwoners maar heeft slechts 1 herna bar, een cafe met 25 gokkasten en een piepkleine tap. Hier toch nog iets gedronken om daarna deze saaie slaapstad zo snel mogelijk te verlaten na een korte nachtrust.
7 uur – 300 km Poprad – Spisska Bela -Liptovski Mikulas – Zillina – Cadca – Havirov
DAG 7: woensdag 15 mei
Met redelijk weer de saaiste stad van Tsjechië verlaten en richting Reuzengebergte. Via de 11 een schitterende route met veel bochtenwerk door de bossen naar Vamberk. Hierna de 14 genomen via Dobruska naar Nachod om vervolgens door te rijden naar Trutnov. Hier weer wat moeite met het vinden van een leuk geprijsd onderkomen. Toch viel het grote hotel aan het begin van de stad mee met de prijs en hadden we snel onze kamers ingedeeld. ‘s-Avonds gezien waarom een chinees zulke spleetoogjes heeft, nadat Eddy het openbare toilet had bezocht. Ook de friet en liters cola die Eddy naar binnen werkte kon er bij die chinees niet in. Na het bezoeken van de plaatselijke horeca hadden Bas, Jules en André hun zakken vol en liepen terug naar het hotel.Wij gingen nog even door om vandaar een taxi te nemen die een toch wel grote omweg maakte naar ons hotel, alwaar we rond 04.00 uur in bed doken.
7 uur – 300 km Havirov – Opava – Sumperk – Vamberk – Nachod – Trutnov
DAG 8: donderdag 16 mei
Al vroeg opgestaan omdat Bas, Jules, Kees, Eddy en André deze dag richting Duitsland wilden omdat ze vrijdagavond thuis wilden zijn. Via de 16 doorgereden naar Horka U Stare Paky, alwaar we onder het genot van koffie afscheid namen van elkaar. (vervolg zie onder) Ik en Herman wilden het weekend nog doorbrengen in Praag. Nadat de parkeeragent nog foto’s had gemaakt van de groep gingen we uiteen. Samen met Herman via Jicin naar Kolin om hier vandaan het toeristische Kutna Hora te bezoeken. Dit bekende oord is overigens zeer slecht te vinden op de wegenwijzers, waardoor regelmatig de kaart erbij gepakt moest worden. Een pension was weer moeilijk te vinden maar we zochten dan ook midden in het centrum. Vandaar maar het luxe hotel midden in het hartje van de stad genomen, alwaar we na inchecken rond 3 uur heerlijk konden genieten van een lekker koel biertje op het terras. Hierna te voet de bezienswaardigheden van “Kuttenberg” bezocht waaronder natuurlijk ‘de bottenkapel’. na een heerlijk Italiaanse pizza met een ‘heerlijke’ eigenaar naar de plaatselijke Irish Pub. Overdag kun je in Kutna Hora over de oppen lopen, maar na etenstijd is het dorpje geheel uitgestoven op een enkele achtergebleven toerist na. Ook hier een Irish Pub, waar ditmaal zelfs heavy metal uit de speakers knalde. Onder het hotel was een disco, maar daar lagen de weinige bezoekers in de banken een tukje te doen. Rond de klok van 2 uur het bed maar opgezocht.
5 uur – 140km Trutnov – Horka – Nova Paka – Jicin – Kolin – Kutna Hora
DAG 9: vrijdag 17 mei
Na een heerlijk ontbijt en een mooie zomerse dag nog even door het pittoreske Kutna Hora gewandeld en wat kleine inkopen gedaan. Daarna de motoren bepakt en nog eens gekeken hoe we naar Praag zouden rijden. Via de 333 leek ons een mooie route en dat klopte aardig. Toch is hier het landschap vrij vlak maar de mooie in bloei staande velden maakte veel goed. Door heel veel piepkleine plaatsjes met heel slecht wegdek in de dorpsstraten, naderden we al vrij snel de voorsteden van Praag. We hadden de bedoeling om een relatief goedkoop pension nemen, maar in de grote verkeersdrukte was het moeilijk om ons adresje te vinden en bleken we plots al vrij aardig tegen het centrum aan te zitten. Gelukkig was mijn geheugen nog van dien aard dat het vinden van het hotel waar ik vorig jaar had gezeten geen probleem kon zijn. Hier reden we dan ook vrij snel naar toe, en gelukkig was er een plaatsje vrij voor ons. Niet erg goedkoop, maar wel vlakbij een metrostation en een goede bewaakte parking voor de motoren tegenover het hotel. Na een kleine opfrissing de stad ingegaan. De roltrappen van de metro was voor Herman een rare gewaarwording, daar hij meer een man van het platteland is. Toch beviel hem en mij het centrum van Praag uitstekend. Na en kleine wandeling en het aanschouwen van de mooie oude gebouwen even teruggegaan naar het hotel en onderweg een goede maaltijd tot ons genomen. Ook een internetcafé kwam goed van pas om even op een andere manier contact op te nemen met het thuisfront ipv de dure gsm. ’s-Avonds het uitgaansleven opgezocht, wat toch even zoeken is. Praag staat er bekend om, maar de toerist komt al vlug in veel te duren en toeristische cafés terecht. Na ontmoeting van 2 Finse, 2 Spaanse dames en een Italiaan (backpakkers) kwamen we vlug meer te weten alwaar we wel moesten zijn. Samen met hun naar DoubleTrouble, alwaar we tot diep in de nacht lekker doorgezakt zijn. Een taxi naar het hotel moest eerst €25 kosten maar na onderhandeling en ruzie tussen de chauffeurs kwam het toch op €12 . Het is duidelijk dat ze hier in Praag de toeristen proberen af te zetten, allen wilden wij daar niet intrappen. Rond half 5 lagen we uitgestrekt op de hotelkamer.
3 uur – 75km Kutna Hora – Misklovice – Kostelec – Praag
DAG 10: zaterdag 18 mei
Deze dag helemaal uitgetrokken om van de stad te genieten en de moto een dagje rust te geven. Zeker na de zware nacht kwam dit goed van pas. Na het ontbijt te voet richting “Lanova Draha”, een kabeltreintje wat ons naar het hoogste punt van Praag bracht. Hier een schitterend uitzicht over de stad, onder de voet van het nagemaakte Eifeltoren. De draaitrappen was ons te zwaar, dus gekozen voor een wandeling door de bossen naar de Praagse burcht. Hier werd net een of andere kardinaal beëdigd, alwaar Herman als Amstel-figurant even op de camera mocht voor het Tsjechische Journaal. In de stad wat inkopen gedaan voor het thuisfront, broodje Gyros genomen en genoten van de sfeer in het kader van de marathon, die zondags werd gelopen. Hierna nog wat bekende plekken opgezocht waaronder de zwarte markt en de Joodse begraafplaats, die wegens een feestdag gesloten was. Ook koffie in het hardrock- en internetcafé smaakten weer uitstekend. S-Avond’s was er voetbal op tv waaronder de voorbereidingswedstrijden van het WK met Tsjechië – Italië (1-0) en Frankrijk – België (1-2). Deze wedstrijden bekeken in de Irish Pub onder het genot van een heerlijke maaltijd met een bediening die niet was komen opdagen. Hierna nog even de stad in, maar niet te laat gemaakt ivm lange terugreis op zondag.
Dag 11: zondag 19 mei
Na ontbijt de motors opgehaald in ingepakt en rond half 9 vertrokken vanuit de nog stille stad. Na een klein uurtje begon het te regenen, wat behoorlijke gladde wegen veroorzaakte, vooral in de bossen van het Fichtel-Gebergte. Via Cheb de grens over en richting Bamberg. Hier klaarde het weer gelukkig op en schoot het lekker snel op. De planning was om ergens in Duitsland te overnachten, maar toen we rond 16.00 uur al bij Koblenz waren, de beslissing genomen om door te rijden naar Herman thuis in Horst. Om half zeven stonden we aan z’n deur en bestelden direct een heerlijke pizza. Zelf besloten om toch dezelfde avond nog maar door te rijden naar Bergen op Zoom, daar dit ook slechts een 1 ½ uur zou kosten en ik dan ook lekker in mijn eigen bed kon gaan liggen. Rond half 10 was ik ook thuis na 11 dagen op de motor en zo’n 3690 km en pak hem beet 67 uur op de motor.
13 uur – 1125km Praag – Cheb – Bamberg – Amstein – Wurzburg – Frankfurt – Koln – Duisburg – Horst – Eindhoven – Breda – Bergen op Zoom
Dag 1: 1½ uur – 180 km Bergen op Zoom – Kruisland – Breda – Tilburg – Eindhoven – Horst
Dag 2: 11 uur – 740 km Horst – Duisburg – Koln – Frankfurt – Wurzburg – Nurnberg – Amberg – Rozvadov – Pilzen
Dag 3: 6 uur – 230 km: Pilzen – Stankov – Folmava – Klatovy – Strakonice – Vodnany – Ceske Budejovice
Dag 4: 7 uur – 300 km: Ceske Budejovice – Trebon – Telc – Trebic – Brno – Buchlovice – Zlinn Dag 5: 6 uur – 300 km: Zlin – Povazka Bystrica – Zilina – Vychodna – Poprad
Dag 6: 7 uur – 300 km Poprad – Spisska Bela -Liptovski Mikulas – Zillina – Cadca – Havirov
Dag 7: 7 uur – 300 km Havirov – Opava – Sumperk – Vamberk – Nachod – Trutnov
Dag 8: 5 uur – 140 km Trutnov – Horka – Nova Paka – Jicin – Kolin – Kutna Hora
Dag 9: 3 uur – 75 km Kutna Hora – Misklovice – Kostelec – Praag
Dag 10: PRAAG
Dag 11: 13 uur – 1125 km Praag – Cheb – Bamberg – Amstein – Wurzburg – Frankfurt – Koln – Duisburg – Horst – Eindhoven – Breda – Bergen op Zoom
VERVOLG REIS André, Eddy, Kees, Bas en Jules
Donderdag 16 mei:
Na afscheid van Herman en Jan, die nog naar Praag gingen, doorgereden via Libenec naar de grens bij Schmilka. Net voor de grens zwaaide de politie nog vriendelijk en lachend, nadat zij ons een bekeuring hadden gegeven voor fout parkeren. Dit kostte ons ieder €16, wat de goedkope sigaretten toch weer duur maakten. Voor Dresden ging het zeer langzaam door het drukke verkeer en vele stoplichten. Eenmaal op de A4 zijn we bij het eerste beste tankstation gestopt om het zweet een beetje te laten verdampen wat we in het trage verkeer hadden aangemaakt in Dresden. Toen het weer een beetje ging met ons ieder, zijn we weer verder gereden richting huiswaarts. Op de A4 was een ongeluk gebeurd waardoor we nog enkele minuten door de file moesten slingeren. Tegen 19.00 uur zijn we een pension gaan zoeken. Bij Weimar, even voor Kassel vonden we een leuk pension. Na even te pinnen en wat heerlijke alcoholische versnaperingen een lekkere pizza laten bezorgen in het pension. 1 pizza van 0.5 bij 1 meter voor Eddy en wat soep en ook zo’n Pizza voor Bas en Kees. Jules en André bestelden iets anders. De pensionhouder had ons medegedeeld dat die pizza’s wel erg groot waren en waar je een hele straat mee kunt voeren. Dus na een poging de eigenaar en z’n dochter en vriendin gevraag dom aan tafel aan te schuiven. Hierna nog een poolbiljart gespeeld. Bij het zien van een gitaar konden de muzikanten onder ons zich uitleven en de pensionhouder en aanwezigen verblijden met onze Nederlandse muzikale kwaliteit. Na de gezellige avond zijn we lekker gaan slapen om de overige kilometers de andere dag weer fit tegemoet gaan zien.
Vrijdag 17 mei:
’s-Morgens stond het frushstuck al gereed. Het geld lagen we op de bartafel voor de betaling van het pension. Verder niemand meer gezien. We hebben nog een briefje achtergelaten om de pensionhouder te bedanken voor het wel erg aangename en gastvrije verblijf. Toen we vertrokken hing er nog een vrouw met een slaperig gezicht uit het raam om ons nog uit te zwaaien. Na het tanken en veel getik van de ZZR1100 sloeg Eddy een keer rechtsaf in de binnendoorweg van Eisenach naar Kassel om hier de ketting weer wat op te spannen. Nadat Kees tussen de gele bloemetjes z’n behoefte had gedaan zijn we weer doorgereden naar de A4 richting Dortmund. Toen we het Rurhgebied doorgevlogen waren zijn we bij Moers nog van de snelweg afgegaan om een tankstation te zoeken voor de Suzuki van André die leeg geraakt was. Na de tankbeurt alvast afscheid genomen van Kees, André en Eddy. Die bij een van de volgende afslagen richting Eindhoven keerden en wij richting Venlo.