Reisverslag toertocht TJSECHIE 2001.
MOTORTOUR ABY CESTOVNI PAS
Reisverslag toertocht TJSECHIE 2001.
Na tal van pogingen om enkele motorvrienden mee te krijgen naar een mooie bestemming, was het resultaat om tal van redenen negatief. Vandaar via motorclub magazines en internet op zoek gegaan naar lotgenoten. Mijn eerste doel was Ierland, maar met de MKZ en de prijs van de overtocht viel deze optie al vlug af. Zeker na het zien van een oproep van Jan en Thea Garsen, die met enkele motorrijders een tocht door Tsjechië wilden maken. Na een paar telefoontjes en mailtjes was het besluit genomen! TSJECHIE
Toch nog even geprobeerd en jawel een vierde persoon meldde zich voor deze rit. Na de eerste ontmoeting bleken we alle vier op dezelfde golflengte te zitten en werd de tocht onder voorbehoud uitgestippeld. Als vertrekdatum werd de vrijdag na Hemelvaart vastgelegd, daar ik op deze feestdag nog even wat centjes moest verdienen. Daags voor vertrek werd de groep zelfs nog aangevuld met een vijfde persoon. Een mooi clubje om een motortocht te maken, net niet te veel en toch heel wat motor- levenservaring bijeen.
Thea, Jan, Herman, Bas en Jan
DAG 0:
Deze is eigenlijk alleen voor mij weggelegd, daar de anderen allemaal uit Horst (Limburg) en omstreken afkomstig waren. Dus de eerste dag na het avondeten vanuit Bergen op Zoom vertrokken naar Noord-Limburg. Een ritje van 165 km over de ‘normale’ route Breda-Tilburg-Eindhoven-Horst. Met een kleine pauze toch 2 uur onderweg, om bij Jan en Thea, onder het genot van een pilsje wat bij te kletsen en te overnachten.
DAG 1:
Precies zoals afgesproken waren de andere motorrijders op tijd aanwezig en konden we om 07.00 uur vertrekken. De groep bestond naast mij op de Yamaha Virago XV750 uit Bas op een Yamaha Diversion XJ600S, Herman op Yamaha Diversion XJ900S, Jan op Honda CB500S en Thea met de Suzuki GS500E. Als enige op een chopper!, maar wat deerde het. Immers geen van ons had plannen om er een racepartij van te maken en er alle tijd voor te nemen om te genieten van de omgeving en het rijden op zich. De eerste kilometers werden we met de auto begeleid door de zoon van jan en Thea, die samen met z’n vriendin tot even voor het Rurhgebied ons hartelijk wegwuifde. De route die we volgden was duidelijk uitgestippeld en zat bij eenieder met grote letters in de tanktas. Horst, A73 Venlo A67, Essen, Kassel, Erfurt, Dresden, Grens Tsjechië, Decin. Met de kleine tankinhoud van de Virago en de gemiddelde zitvlakuithoudingsvermogen stopten we zo rond de 80-90 km. Precies genoeg om zo na een uur iets te nuttigen en een peukenstop in te lasten, waarna de volgende gelijke afstand de tank gevuld moest worden. De eerste paar uurtjes viel ietwat tegen. Het opkomend zonnetje verdween in het Rurhgebied en maakte plaats voor donkere wolken en een koude bries.
Toch met Kassel in zicht werd het warmer en reden we in een lekker zonnetje richting Tsjechië. Voor Dresden moesten we de snelweg verlaten om dwars door de stad richting Tsjechische grens te gaan. Hier waren we in eerste instantie de verkeerde route aan het nemen en raakten we in de verkeersdrukte elkaar even kwijt. Gelukkig hadden we goede afspraken gemaakt en vonden we elkaar weer op het punt waar we elkaar misliepen. Na wat gevraag aan voetgangers lukte het ons om de A172 te vinden (geen Decin op de borden, maar Pirna!!!) Hadden we misschien toch beter iets duidelijker op onze routekaart moeten zetten! In Bad Schandau even een kleine pauze om te overleggen! Eenieder had het wel zo’n beetje gehad, maar er werd besloten om de eerstvolgende redelijke plaats in Tsjechië als stop te gebruiken, dus Decin. Aan de grens bleek het een drukte van jawel. Veel ex-Oost-Duitsers gaan even over de grens om daar inkopen te doen bij de vele kraampjes, die ver beneden de prijs T-shirts, ‘nep’-artikelen en sigaretten verkopen. Door deze drukte en het fanatisme van Jan, die een stempel in z’n paspoort wilde, werden wij nauwelijks gecontroleerd en mochten we even doorrijden om het geronk van de motoren even te dempen. Nadat Jan z’n stempel had, konden we verder Tsjechië inrijden. Wat een ontvangst!! De eerste kilometers werden we hartelijk welkom geheten door vele lieftallige dames, die ons overnachtingen aanboden. Toch konden we na een 5-tal km genieten van de stevige rotspartijen en mooie bossen en reden we op het gemakje richting Decin, ondanks dat ook in de tussenliggende dorpjes de dames ons tal van ‘slaap’ mogelijkheden aanboden. Aangekomen in Decin stopte Jan bij de eerste beste voetgangster, die middels GSM en Gouden Gids ons een pension voorstelde. Daar aangekomen bleken er reeds een 10-tal Duitse motorrijders ons voor te zijn, maar dat was geen enkel probleem. De motoren konden we zo’n 300 meter verder bij “Mutti”stallen, die ook nog aardappels wilde schillen voor het geïmproviseerde avondeten. Na een lekker opfrisbeurt en enkele pivo’s konden we aan tafel. Geen groente maar een soort van goulash met aardappels smaakte uitstekend na 740 km. Daarna nog wat lekker in de tuin bijgekletst met wat pivo’s, waarna we om 00.30 besloten de slaapkamer op te zoeken.
DAG 2:
Om 08.00 ging de wekker en kregen we een heerlijk ontbijt met het toetje van de vorige avond voorgeschoteld. Na vriendelijk afscheid te nemen vertrokken we om 09.30 richting het Reuzengebergte. Via de A13 richting Liberec, alwaar Thea bij een motorzaak zomerhandschoenen aanschafte, daar ze toch wel wat last van zweet onder de winterhandschoenen had gekregen. In het centrum een mooi plein gevonden, alwaar we heerlijk koffie (geen Turkse!!) dronken. Hier besloten we om iets van de geplande tour af te wijken en even het skigebied van Tsjechië te bezoeken.Dus via Jablonec naar Harrachov, waar de skischans niet werd waargenomen, maar met hoogtes van 1400 tot 1600 meter kregen we toch schitterende vergezichten, die en lust voor het oog waren. Hiervandaan naar Vichova, alwaar een heerlijk middagmaal werd genuttigd. Daarna met volle maag naar het overbekende Spindleruv Mlynn, een ideaal skioord voor in de winter en in de zomer een uitvalsbasis voor para-sailers. Bas wilde even de motors uittesten en besloot enkele hellinkjes van 12-16% te nemen. Helaas liep hier alles dood en kwamen we ongelukkig in een kiezelbak terecht. Met de schrik in de benen werd aan de afdaling begonnen en via de A14 naar Trutnov gereden. Hier hadden we even moeite met het vinden van een pension, maar al vlug besloten we naar de dichtstbijzijnde camping te rijden, alwaar vakantiehuisjes beschikbaar waren. Na alle bagage te hebben gelost even heerlijk ontspannen enkele pivo’s op het terras genomen. “s-avonds het campingrestaurant opgezocht waar we ietwat chagrijnige werden bediend door een ‘Het’. Na tienen sloot het restaurant, maar met enkele flesjes konden we in de bungalow en op het balkon nog even napraten en enkele Duitse toeristen lastig vallen met de lasergun van Bas. De 225 km zat ons toch wel in de benen, waardoor we zonder problemen in het ietwat vuile vakantiehuisje in slaap vielen.
DAG 3:
Op camping Dolca Vita waren we redelijk vroeg wakker, waarna we een heerlijk ontbijt kregen voorgeschoteld door de hem-haar figuur, die nog niet goed uitgeslapen was. Geen Turkse koffie!!!, bleek toch weer een kopje vol met prut te zijn. Hierna konden we met een brandend gevoel in de maag de motors gereed maken voor vertrek. Ditmaal richting Nachod over de A14, waarna we in Nove Mestro temidden op een mooi plein belanden. Hier even goede koffie tot ons genomen, waarna we de rit voortzetten. Toch namen we een verkeerde afslag, zodat we in “The middle of nowhere”belanden. Wel een schitterende omgeving en mooie wegen. Tijdens het hanteren van de kaart wisten we dat we richting Olesnice moesten. Na deze borden te volgen werd het wegdek steeds minder en belandden we echt aan het einde der wereld. Gelukkig zaten er buiten op een boerderij wat mensen die ons vertelden dat er dus 2 plaatsnamen met dezelfde naam in deze omgeving bestonden. We bleken vlakbij de Poolse grens te zitten! Toch maar dezelfde routes een eind teruggenomen, alwaar we weer op A14 terechtkwamen. Bas nam de leiding, maar kwam achter een schoolbus te zitten vol met jonge meiden. Op de achterruit van de bus werden snel even wat 06-nummers uitgewisseld zodat hij zeker volgend jaar wat slaapadresjes heeft. Via Dobruska en Vamberk konden we de A11 verder volgen. Dit was een schitterende route door de bossen met veel bochtenwerk, die zeker voor vele motorrijders aan te raden is. In Jablonne n.O. een stevig middagmaal genuttigd, onder het genot van een autocrossen met vele zandwolken. De rit eindigden we in Opava na zo’n 285 km. Na wat gesukkel in de stad vonden we een sporthotel, alwaar we tegen de tribune van het ijshockeystadion in 2 kamers konden overnachten. Enkel avondeten en ontbijt was niet ter beschikking. ’s-Avonds een chinees restaurant bezocht, waar ze nog nooit van Babi Pangang, Nasi of “sambal bij” hadden gehoord. Toch heerlijk gegeten en daarna het casino in. Was niet overweldigend, in de bijbehorende disco lagen ze zelfs te slapen! In het beneden café zat de sfeer er redelijk in met 4 dronken meiden, een pastoor en een dokter. Maar ja, zondag is ook in Tsjechië een rustdag zullen we maar denken.
DAG 4:
Om 08.00 uur waren we al wakker en konden we na het inpakken op zoek naar ons ontbijt. Al vlug vonden we die in een motoresto, maar die bleek pas om 10.00 uur te openen. Desondanks werd alles uit de kast gehaald om ons toch van het nodige te voorzien. Via Ostrava, Cesky Teslin via de E75 naar de Slowakijse grens. Hier bleek dat we niet verder mochten daar Herman slechts een identiteitsbewijs bij zich had, dus ook eigenlijk illegaal in Tsjechië verbleef. Dit gaf even wat problemen, maar verder mochten we absoluut niet, ondanks het telefoontje met Beatrix en Alexander. Gelukkig mocht Herman wel weer Tsjechië in, maar bleef een beetje als illegale onder ons. De kaart werd bij de hand genomen om een nieuwe route te plannen. We besloten om zo dicht mogelijk langs de grens van Slowakije naar het zuiden te gaan, om vandaar de draad van de eerder geplande route weer op te pakken. Via de E75 terug en daarna richting Frydek-Mistek over de A452 tot aan Novy Jicin. In tal van dorpjes tegen de grens van Slowakije aan kregen we veel bekijks, vooral door het zware geroffel uit de pijpen van de Virago. Velen stonden gewoon te klappen als we voorbij raasden. Hierna de E57 genomen tot Valasske Mezirici, alwaar we bij een motorzaak even uitrusten en ik kon genieten van een droom in de winkel “De Wildstar 1600 van Yamaha”! Hier begon het weer wat om te slaan en konden we alvorens te vertrekken de regenkledij uit de tassen halen. Jan was een liefhebber van de Jawa en kon in de motorzaak nog even een adresje opzoeken van een oude collega uit z’n Jawa tijdperk. Dit was in Vsetin en bleek nog steeds te bestaan. Op weg naar een officiële Jawa-dealer werd het steeds natter en drukker op de weg. In Vsetin hadden we de motorzaak vlug gevonden en werden nog wat oude herinneringen opgehaald over Jan z’n Jawa verleden. Ook wist de dealer ons een hotelletje in de stad aan te geven. Dit bleek echter iets te luxe te zijn voor een stelletje natverregende motorrijders, maar 50 meter verderop werden we in Hotel Brittania hartelijk ontvangen en voor een schappelijke prijs konden we hier de motors op de achterplaats veilig stallen. Na zo’n 225 km waren we toe aan wat pivo’s en een lekker warme maaltijd. Ondanks het noodweer wat ’s-avonds over de stad raasde, genoten we in een klein cafeetje van de pivo’s. Een groepje jongelui had een of andere wedstrijd met autorace gewonnen en trakteerde ons op een stevige whisky. Hierna toch maar besloten om de disco onder het luxe hotel te bezoeken. Hier in gesprek geraakt met plaatselijk vrouwelijk schoon, waarvan Bas uitermate gecharmeerd was en wederzijds. Na sluitingstijd besloten ze dan ook om samen naar de motors te gaan kijken? Hierna kwam hij terug om samen met mij en Herman nog even te genieten van de whisky, die de jongelui niet op kregen. Inmiddels was het wel al ½ 4 geworden en was het de hoogste tijd om het bedje op te zoeken.
DAG 5:
Niet geheel uitgerust, maar wel met goed ontbijt achter de kiezen vertrokken we via de A49 naar Brno, alwaar we een stukje snelweg namen à E50 tot aan Rosice. Hier gingen we de A23 op. In Namest n.O. besloten we even pauze te houden en te genieten van een lekker ijsje en een rondje rond de kerk. De smaak van de whisky bleef alsnog in mijn keel hangen. De A23 verder gevolgd tot Jindrichuv Hradec om vandaar richting Ceske Budejovice te gaan, waar we na 330 km en veel harde wind om de oren versleten aankwamen. Toch bij het zien van de originele Budweiser fabriek was de vermoeidheid vlug verdwenen. Wat ons weer opviel was dat de mensen weer met grote ogen naar ons groepje keken. Op de plaats van bestemming was het deze keer een beetje lastig om een geschikt onderkomen te vinden totdat iemand op een fiets ons aansprak. Hij wist wel een leuk en goed pension en het bleek ook nog te kloppen. Hier hebben we twee nachten geslapen. Weer lekker uit eten en daarna de plaatselijke kroeg in tot in de late uurtjes. Het was een typisch alternatieve kroeg, waar ze met 1 gram hasj zo’n hele maand probeerden stoned door te komen. Zelf zochten we onze uitvlucht middels het dartspel en tafelvoetbal.
DAG 6:
Lekker uitgeslapen tot 8.30, want we hadden afgesproken dat we het rustig aan zouden doen deze dag. In Cesky Krumlov de motors aan de ketting, een relaxte wandeling gemaakt door dit pittoreske dorpje waarbij op een brugje Herman ene Theo zag staan. (van dichtbij niet!!!!) Van hier uit over de A159 en de A160 richting Vyssi Brod. In de buurt van het plaatsje Rozmberk werden de motors aan de kant gezet om de voeten in het verfrissende, heldere water van het brede en mooie riviertje (Moldau) te zetten. Heerlijk rustgevend daar langs de Moldau, die zeker eens per kano of rafting moet bedwongen worden. Hierna langs de Lipno-meren richting Volary over de A163. Bij een bocht naar rechts moest de voorste rijder ineens in de ankers omdat een kudde koeien onder begeleiding de weg overstak. Even na Volary eerst even wat gesmikkeld in een chauffeurscafé, om daarna binnendoor naar de A143 te rijden die ons weer richting Ceske Budejovice bracht. Onderweg in een klein gehucht werd de Virago flink in de toeren gegooid(wel tot 8500 rpm ). De kip die argeloos over de weg slenterde, legt de eerste 4 weken geen eieren meer, en dat weten we zeker, gezien de stand van de ogen van de kip. Dorpje verderop een kip van de zelfde familie maar nog niet op de hoogte van het voorval van daarnet, kreeg 9000 rpm om de oren van een Diversion 900. Hierbij viel ik bijna van de motor bij het aanzien van de schrik in de ogen van de kip. (Hahahahahartverlamming). Deze rondrit van 180 km door het Zuid-Boheemse woud is zeker aan te raden, zeker de mooie omgeving langs de Moldau. ’s-Avonds moest Bas het even af laten weten en ging even een klein tukje doen. Wij normaliter de stad in, om heerlijk te gaan eten en daarna een overheerlijke cappuccino tot ons te nemen op het mooie marktplein. Hierna voegde Bas zich weer bij ons, om de disco te verkennen die vlakbij ons pension gevestigd was.
DAG 7:
Na het ontbijt afscheid genomen van onze zeer vriendelijke pensionbeheerder Oldrich, die ons nog een fles bier (orig. Budweiser) mee gaf als aandenken van ons bezoek. Deze man nog uitgelegd wat ze in Holland
bedoelen met ” lekkere gum “. Via Ceske Budejovice over de E49 tot Protivin, om van daar uit binnendoor naar Strakonice te rijden. Hier de A22 gevolgd tot Klatovy, alwaar een wild hert even voor onze aanstormende motoren de weg overstak. Tijdens een koffiestop in Klatovary nam ik afscheid van Bas, Jan, Herman en Thea, die hier de weg naar Nederland vervolgden via grensovergang Cham. Na het ontroerend afscheid vervolgde ik de E53 naar Plzen. In het centrum aangekomen zag ik op de markt een tourist office, die mij diverse pensionnetjes toonde. Helemaal in het noorden van de stad had ik een aardig onderkomen voor weinig centen met garage en zelfs zwembad. Het was nog vroeg op de middag maar toch zo’n 185 km achter de rug, dus eerst douchen en alles eens opruimen in de bagagetassen. Tegen de avond met de sneltram naar de stad (Alle kioskjes waren dicht, dus dan maar zwartrijden!) In een Italiaans restaurant de maag gevuld om vervolgens in een aantal kroegjes + internetcafé wat cappuccino’s te nuttigen en even te internetten. In een gezellig kroegje aan de praat geraakt met ene Ron uit Leipzig. Deze wist veel van de stad, oude motoren en Tsjechisch bier te vertellen. Ditmaal was Pilzner Urqueill toch wel het betere werk boven het toch ook wel smaakvolle Budvar. Zonder probleem leidde hij me langs vele gezellige kroegjes in de stad. In het muziek café was het eigenlijk wel het toppunt, daar hier het vrouwelijk publiek spontaan op de verhogingen klom en al strippend rond palen begon te zwieren. Het was weer gezellig tot ver in de vroege morgen. Toch even kletsen met een taxichauffeur en hij wilde me wel voor een klein tientje voor de deur van het pension afleveren.
DAG 8:
Na het afgesproken ontbijt op de kamer om 09.00 uur was het weer tijd om in te pakken. Zelf had ik namelijk besloten om Praag te gaan zien. Dus vanuit Plzen de A27 genomen tot aan Kralovice om dan binnendoor via Rakovnik naar de E48 richting Praag te gaan. Zo’n 20 km buiten Praag zag ik een Tourist Buro, gespecialiseerd in onderdak voor enkele dagen Praag. Al vlug hadden we iets gevonden met parkeergelegenheid, vlakbij het centrum. De agentschap beschreef me de route en stak deze in de tanktas. Hierdoor was het een fluitje van een cent om voor het hotel terecht te komen. Na inchecken bleek het slechts nog maar 13.30 uur te zijn. En met 140 km achter de rug voelde ik me nog zo fris als een hoentje. Dus vlug maar even alles uitgepakt, motor gestald en de stad in. Dit bleek verder dan gedacht, waardoor al vlug het wel en wee van de metro werd bekeken en een strippenkaart werd aangeschaft. Na een eerste verkenningstocht door de schitterende stad een leuk etenstentje gevonden met wel zeer hete Pfeffersaus. Hierna naar het hotel om me eens lekker op te frissen voor het nachtleven van Praag. Ook hier een muziekcafé, enkel niet zo spontaan als in Plzen. Toch gezelligheid troef. Alleen de sportbeelden op tv zijn even wennen in een kroeg. Na nog enkele cafés en gezellige jazzkelders te hebben bezocht, lekker naar het hotel om wat bij te tanken.
DAG 9:
Rond half negen uit bed gekropen, om na het ontbijt zo vlug mogelijk de bekende plekjes in de stad te gaan bezichtigen. Op 1 dag is het onmogelijk om alles te zien maar ben er toch redelijk in geslaagd om een goede indruk van de stad te krijgen. “s-middags kreeg ik de blaren op m’n voeten zodat ik vlug nog wat kadootjes voor het thuisfront ben gaan halen en de rest zoveel mogelijk op een terrasje ben gaan zitten uitrusten. Daarna een heerlijk Italiaans gerecht, waarna ik naar het hotel teruggekeerd ben. Na de ontspannen douche even op de kamer naar Denemarken – Tsjechië (2-1) gekeken en na de uitslag van het Nederlands Elftal met de gelukkige afloop, geruststellend weer even het muziekcafé in en enkele leuke kelders in de binnenstad afgedaald. Daarna was het de hoogste tijd om een redelijke nacht te maken daar ik de volgende dag een flinke tocht op de motor wilde maken.
DAG 10:
Vroeg uit de veren en na het ontbijt om 09.00 uur op de motor gestapt. Het verlaten van Praag was even lastig door wat omleidingen, maar de E48 was toch weer redelijk snel gevonden. Deze loopt via Karlovy Vary naar de grens E49 bij Cheb. Hiervandaan via Pomezi naar Marktredwitz om zo door het “Fichtel Gebirge” ontspannen over de mooie E48 richting Bamberg te rijden. Het weer werd echter steeds slechter, stevige wind en af en toe een flinke bui. Toch lekker door kunnen rijden naar Wurzburg, alwaar ik tijdens een tankstop enkele Virago-vrienden uit Denemarken ontmoette. Via de E43 en E41 naar Frankfurt om daar de A60 te nemen via Mainz naar de A61. Inmiddels was het al tegen de avond en met al die felle regenbuien was het plezier er steeds minder op geworden. Daarom bij Rudesheim maar van de snelweg en geen zin om de Rijn over te steken in Bingen een overnachtings-adresje gezocht. Dit na een 625 km. Het hotel zag er redelijk verzorgd uit, alleen de prijs was zeker niet Tsjechisch meer. ’s-Avonds eerst lekker gegeten om daarna een gezellige coctailbar in te duiken. Daar ontmoette ik Ullef, alwaar ik samen met z’n vriendin gezellig de avond heb doorgebracht aan de bar. Ook nu was het weer halftwee in de nacht, maar de laatste dag zou niet ver meer zijn en de hoteleigenaar had gevraagd of ik wilde uitslapen gezien de 2e pinksterdag.
DAG 11:
Tot 09.00 uur uitgeslapen, waarbij de hoteleigenaar me een hartelijk ontbijt voorschotelde. Rond de klok van tienen met de motor vertrokken voor de laatste kilometers. Het weer zat gelukkig mee, wel bewolkt maar geen spatje regen onderweg. Met enkele tankstops en rustpauzes konden ze me rond 15.00 uur thuis gezond en wel ontvangen. Dit met nog eens 400 km achter de rug.
Thuisgekomen, eerst de belevenissen in eigen familiaire kring vol overgave verteld. Na een heerlijk Nederlandse frietschotel, Jan en Thea gebeld over de laatste paar dagen en of ze ook goed de reis verder hadden afgemaakt. Al met al was deze reis door Tsjechië zeker de moeite waard. Mooie natuur, goede wegen met leuk bochtenwerk en een land wat voor ons scherp geprijsd is. NB. Overnachtingen kosten gemiddeld zo’n fl 30.= met ontbijt, een pilsje 0.5 liter voor fl 1.=, benzine fl 1.85 / liter en een goede warme hap zo’n fl 15.=. Ondanks de snelle beslissing om met 4 volledig onbekenden van elkaar zo’n reis te ondernemen is me uitermate goed bevallen. Zoals vooraf al bleek waren we 5 gelijkgestemden, die van motorrijden en de natuur houden, alsmede van een lekker pilsje pakken in de avonduren en zich mengen onder de lokale bevolking. Als enige chopperrijder op de Virago, keek ik wel even op dat bij de andere motoren er regelmatig oliepeil gecontroleerd werd en bijgevuld moest worden. Ook de kettingen moesten worden gesmeerd en strakgetrokken, iets waar je als Virago-rijder geen last van hebt. Zoiets deed me alleen denken aan oude Harley-rijders. Toch kunnen we tevreden terugkijken op deze tour door Tsjechië. Volgend jaar zit er misschien wel een vervolg aan te komen, maar dan moet Herman wel even via de ambassade en kan Bas even uitrekenen of hij iets minder gas moet geven, want deze rit haalde hij 1 op 22,63 !!, wat een beetje aan de onzuinige kant is.
Jan en Thea bedankt voor organiseren van deze unieke vakantie.
DAG 0 : 2 uur – 165 km Bergen op Zoom – Horst
DAG 1 : 11 uur – 740 km Horst – Decin
DAG 2 : 7 ½ uur – 225 km Decin – Trutnov
DAG 3 : 7 ½ uur – 285 km Trutnov – Opava
DAG 4 : 6 ½ uur – 225 km Opava – Vsetin
DAG 5 : 5 ½ uur – 330 km Vsetin – Ceske Budejovice
DAG 6 : 7 uur – 180 km Rondrit Zuid Boheemse Woud
DAG 7 : 5 uur – 185 km Ceske Budejovice – Plzen
DAG 8 : 4 uur – 140 km Plzen – Praag
DAG 9 : ————————-PRAHA———-
DAG 10: 8 ½ uur – 625 km Praag – Bingen
DAG 11: 5 uur – 400 km Bingen – Bergen op Zoom
Totaal in 12 dagen zo’n 70 uur op de motor gezeten (+stops) en 3500 km afgelegd