Dag 1 Donderdag 9 mei – vertrek De Meern – Maarstricht – Rursee – Trier.
Na het inpakken tegen 09.00 uur richting de meern gereden lawaar eenieder van dfe groep bijeen kwam. Onderweg nog een paar andere mede reizigers opgepikt. Hierna in groepjes binnendoor via de Eifel naar Trier gereden. Geweldig.We doen ff Vier Dagen Trier. Dat betekent een dagje heen door de Eifel, een dagje Luxemburg, nog een dagje en dan een dag terug door Duitsland en België. Mooi hotel, prima eten en prachtige routes. Lekker clubje van een stuk of TWINTIG ervaren motorrijders.De Rursee is in het weekend én tijdens feestdagen verboden voor motoren. Maar … het is daar net een circuit en echt niet te versmaden. Tja, ik heb best een flinke groep achter mij rijden. Wat denk je? Durf ik de gok te nemen?Welja, Ich darf das! We komen er zonder bekeuring doorheen. Geluk.Het is met circa 20 graden plus een zonnetje, prachtig motorweer om in het leder te rijden, de weg is droog en het tempo ligt lekker. En uiteraard genieten we onderweg van de lunch en de korte stops.Rond zes uur heffen we met elkaar het glas. En om half acht schuiven wij met elkaar aan tafel.
Perfecte motordag van een kleine 500 kilometer….
DAG 2 –Vrijdag 10 mei – Schouders eronder!
Stralend weer. We gaan vandaag naar de 23 graden.Met militaire precisie start het ontbijt om 08:30 uur. De dames en heren vallen hongerig aan op al het lekkers.Tegen tienen hebben de meesten wel hun grote boodschap gedaan en kunnen we vertrekken. Maar eerst de groepsfoto natuurlijk. Op het statief en met de Sony RX100 natuurlijk.We rijden in groepen langs onze vertrouwde campingvriend Patrick. Hij stuurt prompt een appje met de vraag of wij het waren. Ik kom over een paar weken terug. En op de koffie. Beloofd.Hans, de vader van Jim, valt met zijn motor. Hij raakt door onbekende oorzaak met 50 kilometer per uur van de weg en mist op een haar na een groot rotsblok. Gelukkig. Hij loopt wat schaafwonden op en breekt zijn sleutelbeen, volgens dokter Gerda. Verder niks. Hij komt er genadig vanaf.Zijn steppie en schakelpook zijn verbogen en het koelwater lekt. Niet ter plekke te repareren, volgens monteur Anton.De alarmcentrale wordt gewaarschuwd en die regelt de rest. Hans en Jim rijden met de takelwagen mee en nemen daar een taxi naar het hotel.Vraag mij niet waarom maar Hans wordt met loeiende sirenes en zwaailichten opgehaald om naar het ziekenhuis in Trier gebracht te worden. Voor wat foto’s.Nét voordat de deuren van de ambulance dichtklappen, roept Anton: nou Hans, zet je schouders er ff onder, hè?
Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig…..
Dag 3; Zaterdag 11 mei – Rondje Luxemburg 2
De dag begint weer stralend. We hebben alle geluk van de wereld. Het wordt vandaag ruim 25 graden.Hans is weer terug in het hotel. Sleutelbeen inderdaad gebroken. En in zijn hand zit een scheurtje. Hij gaat morgen met speciaal vervoer naar huis. Komt goed.Rond half tien vertrekken wij in drie groepen naar Luxemburg. Jim rijdt vandaag weer lekker mee. Dat heeft hij verdiend.De ochtenddauw ligt nog op de velden. Het groen glimt prachtig in het zonlicht. Ik zit te fluiten in mijn potje en mijn vizier staat open.We drinken koffie in Larochette en lunchen in Esch sur Sure. Het is een drukte van belang met het mooie weer.
Heeeeerlijk, hè……?
DAG 4 –zondag 12 mei – Trier – Thuis.
Vandaag gaan we weer naar huis. Maar we mogen eerst heerlijk 200 kilometer door Duitsland en België sturen. Allemaal binnenwegen. En dan vanaf Maastricht de snelweg op naar huis. Das wat minder.Hans wordt al om half tien door een taxi uit Nederland opgehaald. Later op de dag horen wij dat er op de foto toch ook twee breuken in zijn hand zichtbaar zijn. Dat wordt gips.We rijden in Duitsland langs prachtige uitgestrekte koolzaadvelden. Het blijft elke keer een betoverend gezicht. We maken tijd voor wat fraaie foto’s. De Sony RX100 maakt overuren. En het is prachtig weer. Al weer.We drinken koffie op een mooi terras in een soort tuin. Lekker in de schaduw van een grote parasol. Wat kan het leven toch mooi zijn.En bij een frietkot scoren wij tosti’s voor de luns. Het is er nogal druk, dus ik krijg een device mee dat gaat trillen als we ons voer af kunnen halen.Stop dit ding in de zak van je broek, zeg ik tegen Anton. En als je blij wordt, dan is je lunch klaar… Iedereen grinnikt.Vlak voordat we de snelweg opdraaien, scoren wij nog een paar bolletjes ijs. Best een goede greep. De suiker geeft ons direct nieuwe energie. En die hebben we nodig.Het is 29 graden in Limburg. En retedruk op de A2. We rijden constant links en met verhoogd tempo. Al onze aandacht is vereist en we rijden scherp. We komen wel een keer of zeven in files terecht. Alarmlichten en groot licht aan en er tussendoor met die gigantische brede motoren. Als voorrijder voel ik mij net een ijsbreker: ik zie de auto’s links en rechts ruimte voor ons maken. Het is een machtig gezicht. Maar ik ben alert. Een automobilist kan zomaar met zijn koektrommel van baan veranderen. Rond 19:00 uur is iedereen weer veilig thuis, zie ik in onze groepsapp. Dat stelt mij gerust.We tikken met z’n allen zo’n 30.000 kilometer af in vier dagen. Er ging met één deelnemer helaas iets mis. Het was overigens de deelnemer met de minste rij-ervaring. Dat gaan we vóór volgend jaar bijspijkeren. En we gaan hem andere kleding adviseren. Iedereen is natuurlijk verantwoordelijk voor zichzelf, maar ik wil er geen last van hebben.
Mooi weekend. Mooi weer. Mooi kluppie. Lekker gereje. Doen we vast noges…
Totaal 1250 km
