Wekker om 04.45 uur (vroeg na avondje bier! ) en met volle bepakking vertrokken richting Calais, alwaar een andere boot op ons lag te wachten. Dit ivm een staking van jawel de Franse Sea-France. Gelukkig hadden die rare Fransen P&O bereid gevonden om ons en anderen naar de overkant te brengen.
Voor de eerste
keer je eigen motor vastzetten is vrij eenvoudig met de aanwezige
spanbanden en doekjes. Een rustige vaart bracht ons in Dover, alwaar we
uitgerust door Engeland konden gaan toeren. Via de zuidelijke ring van Londen
richting Reading gereden. De ring van Londen viel mee met de drukte, alhoewel
het links rijden af en toe wennen was. 
Daarna de E30 genomen via Swindon naar
Bristol, om via de brug over de Severn door Zuid-Wales naar onze eerste
overnachting af te reizen. Gelukkig bekeken we op tijd het adres, daar we
allebei een andere plaatsnaam in onze gedachten hadden. Rond 17.45 hadden we ons
hotel in Havondfordwest gevonden. De Belgische eigenaresse Karine schonk ons
graag een heerlijk koud pilsje om tevens zo op ons gemak de menukaart te kunnen
bekijken. Na een heerlijke lamsbout, gedoucht en de stad ingewandeld. Na enkele
leuke kroegjes een soort van nachtclub? Disco gevonden, alwaar het gezellig
nippen bleek te zijn. Samen met een ruziënd echtpaar het pand verlaten,
die wij op ons beste Welsh moeilijk tot bedaren kreeg. Rond de klok van
02.00 uur bleek het toch wel weer de hoogste tijd te zijn om onze ogen toe te
knijpen. Een zware dag met zo’n 840 km en wat pints achter onze kiezen.
De motors stonden gelukkig goed
vastgegespt, maar de maag bleek niet helemaal bestand tegen het zware geschommel.
Gelukkig was ik niet de enige en was de toilet makkelijk te vinden door het
volgen van het braakspoor en de reuk. Herman had weinig last maar zelf bleef ik
liever op het dek naar het einder staren. Gelukkig met vaste wal onder mijn
voeten was alles over en konden we de reis in een wat mistige en grauw wolkendek
per motor voortzetten. Via Waterford en Dungarven de N72 genomen om hiervandaan
via de zuidelijke weg in Ierland richting Killarney te gaan. Hier bleek ons
B&B adres moeilijk te vinden daar we dachten dat het dichterbij de stad zou
zijn. Inmiddels had Herman onderweg problemen gekregen met zijn contactslot wat
met starten iedere keer wat problemen gaf. Aangekomen bij het pension werden we
goed ontvangen door Bettie En Diarmuid en laatstgenoemde wist zelf
proffessorisch Herman z’n contactslot te repareren. Na een verfrissend pilsje
en goede douche werden we door de eigenaresse per busje naar de stad vervoerd.
Thuiskomen zouden we wel weer zien. Eerst moesten we onze magen vullen en zagen
daarvoor een Chinees restaurant, alwaar ze van Babi Pangang en sambal nog nooit
gehoord hadden. Toch heerlijk gegeten en ons daarna in het leuke uitgaansleven
van Killarney gestort. De Live Music Bars zijn hier volop aanwezig, maar zelf
bleven we lange tijd in The Danny Mann hangen. Hierna vonden we nog een leuke
tent, maar moesten op het late tijdstip wel € 6,50 entree betalen. Toch geen
spijt daar het een leuke kroeg bleek te zijn en waar we tot 02.30 uur zijn
blijven hangen alvorens de taxi te nemen naar ons B&B adres. Dit voor
€10,= wat zeker niet teveel was. De hoeveelheid alcohol was van dien aard om
na 315 km deze dag niet nog eens te voet het bed te gaan opzoeken
Wel tal van oponthoud door
overstekende schapen, koeien, ezels en hondjes maar waar elders loopt dit nog zo
mooi vrij in de natuur rond? Zelfs een klein riviertje wat zonder brug over de
weg sijpelde moest even bedwongen worden. Op het Westelijkste puntje van Europa
natuurlijk even halt gehouden “Slea Head”geeft een schitterend uitzicht over
de Atlantische Oceaan 
en motoren zijn zelfs hier een bijzonderheid, gezien de
aandacht die we kregen. Een schitterende motorroute met op de terugweg de
befaamde Connor Pass en dan via de Noordzijde van het schiereiland terug naar
ons verblijf. Deze route van zo’n 205 km is zeker in het voorjaar aan te
bevelen daar er nog weinig last is van bussen en ander toerisme verkeer. Rond
18.00 uur weer terug bij het B&B adres waarna na een
Op de terugweg zag Herman plots een leuk
landweggetje alwaar we een diepe vallei indoken. Dit bleek wel het mooiste
stukje van Killarney en omgeving te zijn. 
Iets wat
niemand mag missen als hij/zij in deze buurt is. Zeker zoals wij er
binnengereden zijn zullen er niet veel doen, daar deze kloof normaliter alleen
is aangegeven naar de plaats waar wij er uitkwamen. Via de Lidl (bier) naar het
pension gegaan om ons te verfrissen en na een lange mooie rit met zo’n 210
km weer terug naar de stad om daarna van een heerlijke goedkope lamsbiefstuk
met smashed potatoes en bloemkool in Murphys Bar te genieten. ’s-Avonds ene
Ruud uit Breda tegengekomen die beheerder was van een Hostel in Dingl. Tevens de
6 golfers uit ons hotelleke tegengekomen en hiermee gezellig zitten babbelen
alvorens op tijd (02.30 uur) naar ons bed te gaan.
Hierna de kustweg naar het Noorden
gevolgd, alwaar we in een schitterend maanlandschap terecht kwamen (The Burren).
Vanaf Ballyvaughan dwars door The Burren weer terug naar beneden richting
Killefenora. Deze plaats staat bekend om zijn traditionele Ierse dans die later
op de avond ietwat tegenviel ( is normaal op donderdag) Even buiten het dorp
onze B& B gevonden alwaar we aangenaam werden ontvangen door eigenaar
Padriac Howley. Na een kleine versnapering in slaap gevallen om daarna met een
heerlijk douche er weer tegen aan te kunnen. The Vaughans pub was hier de
ontmoetingsplaats van de inwoners en zo konen we heerlijke ideeën delen met de
plaatselijke loodgieter. Wij zouden hier gerust ( na enkele pints) een
kebab-tent willen openen .. schapen genoeg!! Rond 01.00 uur toch maar dit als
droom behouden en de ogen gesloten. De 275 km en de rust in het dorp op
dinsdag was toch wel vermoeiend geweest
Voornamelijk wat binnendoor gereden met schitterende glooiende
velden. 
daar we tijd
zat hadden om de afstand te overbruggen. Rond 16.00 uur hadden we al vrij snel
het B&B adres gevonden en zijn we maar direct naar het naastgelegen grote
hotel met restaurant gelopen om wat koude pilsjes tot ons te nemen. ’s-Avonds
zou er voetbal zijn dus moesten we ons even inlichten waar we het beste naar
Ierland – Georgie konden gaan kijken. Dit was allemaal in de stad en dus na
een heerlijke douche met een taxi ons naar The Palace laten brengen, om hier al
etend en drinkend naar het voetbal te kijken. Samen met een gezellige groep
zagen we Ierland met 2-0 winnen. We hadden inmiddels informatie gekregen over
andere leuke tentjes die we zeker moesten bezoeken, zoals het oudste café van
Ierland en ja na afloop daarna nog even in een disco terecht gekomen tegen €
7,= intree. Na 10 minuten toch besloten om de taxi te nemen. Al met al was
Athlone een leuke stad midden in Zuid –Ierland, alwaar we na 230 km terecht
waren gekomen.
Hier zeker geen spijt van gehad
alleen zo zonder 60.000 muziekfanaten is het niet meer dan een mooi kasteel,
alwaar U2 een paar maanden vertoeft heeft voor hun cd-opnmame. In Dublin hadden
we het B&B adres vrij snel gevonden en konden we ons opmaken om de stad in
te gaan. Het Italiaanse restaurant kwam me bekend voor van een eerder bezoek aan
deze stad. Ook de andere leuke cafe’s met live muziek waren zeker de moeite
waard. Alleen echt Iers vergeleken met de rest van het land ontbreekt hier toch
wel een beetje. Vandaar de avond maar afgesloten in een Chinese friettent alwaar
we een taxi namen naar ons slaap adres. Ook vandaag toch weer zo’n 250 km
op de teller dus geen moeite om direct in slaap te vallen
Rond 13.00 uur terug naar het
hotel om in te pakken. Met de losse spiegel van Herman’s Diversion even een
Yamaha motorzaak binnengewandeld, die ons heel moeilijk dus niet kon helpen om
het vast te zetten. Daarna richting Dun Longhaire om hier vandaan de boot te
nemen naar Hollyhead (Wales). Hier kwamen we rond 18.30 aan na zo’n 195 km.
Het B&B adres was helaas vol maar ze hadden al iets anders eregeld wat ook
voortreffelijk wsa met uitzicht op de haven en iets dichterbij het centrum. Hier
een restaurant gezocht (achterin het café?) en daarna wat vreemde kroegjes
bezocht zoals sportkantine, huiskamer en een vrouwelijke karakoa tent. Vlakbij
het B7B adres speelde nog een band maar stopte toen wij binnenkwamen en schonken
gelijk niets meer in dus maar vlug het bed opgezocht.
Daarna via de A5 richting Birmingham om daarna de M40 naar Londen te nemen.
Helaas namen we door de drukte de verkeerde afslag en reen we via de M6 naar de
M1 en de dan naar de ring van Londen. De snelwegen van Engeland zaten vol met
motorrijders wat een leuk en gezellig vertoeven was zeker door de files. Er wist
er zelfs eentje die met ons op de ring van Londen reed een date te scoren met
een schattige schoonheid in een kleine mini-Cooper. Rond half 7 waren we in
Dover. Dit 3 uur eerder dan gepland, maar geen probleem om een boot eerder te
nemen. Hier lekker gegeten en ons opgemaakt om de laatste km’s te maken
richting Bergen op Zoom. Vanaf de boot gilde de Virago om olie, maar gelukkig
had de Diversion ruim voldoende bij. Even voor Antwerpen de tanks nog even
volgegooid en de benen gestrekt om daarna na 15 uur en 880 km voldaan thuis te
komen